Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Περί ιερωσύνης

Αποτέλεσμα εικόνας για orthodox liturgy

Αν επιθυμείς την αφθαρσία και την αθανασία,πλησίασε με σεβασμό,ευλάβεια και πίστη τα ζωοποιά και άφθαρτα μυστήρια,ποθώντας ακόμη και να φύγεις από αυτόν τον κόσμο,επειδή έχεις πλέον φθάσει στην τελειότητα με την πίστη.Αν όμως φοβάσαι το θάνατο,δεν έγινες ακόμη ένα με την αγάπη του Χριστού,τον οποίο αξιώθηκες να θυσιάζεις με τα ίδια σου τα χέρια,και να τρως τις σάρκες του·γιατί αλλιώς θα έσπευδες να πας εκεί που είναι και ο αγαπημενος σου και δε θα λογάριαζες καθόλου τη ζωή και το σώμα.



Αφού έχεις γίνει μέτοχος της σάρκας του Θεού,αλλά και θύτης και κοινωνός της μέσω της μεταλήψεως,οφείλεις και να ενωθείς μαζί του μιμούμενος τον θάνατό του,ώστε να μη ζεις πλέον για τον εαυτό σου αλλά,όπως λέει ο απόστολος,γι'αυτόν που σταυρώθηκε και πέθανε για σένα.Αν όμως ζεις εμπαθώς για τη σάρκα και τον κόσμο,τότε να ετοιμάζεσαι να περάσεις μέσω του θανάτου σε τιμωρία αθάνατη,αν δεν σταματήσεις με την θέλησή σου να ιερουργείς την αναίμακτη θυσία.Γιατί και πολλούς που εδώ λειτουργούσαν ανάξια,τους άρπαξε ξαφνικά ο θάνατος και τους παρέδωσε στις εκεί δίκαιες  τιμωρίες.

Οσίου Θεογνώστου,περί ιερωσύνης,εκδ.Παρρησία


13 σχόλια:

  1. Έλεος πια με αυτά τα τιμωρητικά σχήματα!
    Αλήθεια, πιστεύουμε ότι κάποιος μπορεί να αγαπήσει οτιδήποτε, θεο ή ανθρωπο, με τον φόβο της τιμωρίας;
    Δεν του φτάνει του καημένου του ανθρώπου, η φτώχεια του πνευματος του, η ασθένεια του σώματός του, τα μύρια προβλήματα και δυσκολίες της ζωής του, το ότι δεν ξέρει που πατάει και πού βρίσκεται, δεν του φτάνει που θα πεθάνει...να του βάλουμε και έναν μπαμπούλα, Θεό -τιμωρό πάνω απ'το κεφάλι του να δούμε πόσοι και για ποιούς λόγους θα μείνουν τελικά κοντά στον Χριστό, αν αυτό είναι το ζητούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ο Χριστός χρησιμοποίησε τιμωρητικό σχήμα στο κήρυγμά Του.Όπως και το σχήμα μισθαποδοσίας.

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ paracosmos, καταλαβαίνω το πνεύμα σου και έχεις δίκιο. Ωστόσο όμως, οι βαθμίδες πνευματικότητας του κάθε ανθρώπου εμπερικλείονται σε τρείς κατηγορίες: στίς σχέσεις δούλου-κυρίου, αφέντη-μισθωτού και πατέρα-γιού. Η τελευταία είναι η ανώτερη και τελειότερη. Έτσι μπορεί και κάποιος άνθρωπος στοχαζόμενος τις αιώνιες "τιμωρίες",(δηλαδή την εκούσια απομάκρυνση από τον Θεό)να συνέλθει και να κάνει ένα πρώτο βήμα προς τον Θεό, δεν είναι λίγο πράγμα, και σιγά σιγά να ανέβει στην σχέση του με τον Θεό. Επίσης, η ενθύμηση της μετα θάνατον ζωής, μακριά από τον Θεό, να τον φρενάρει. Έτσι, ερμηνεύω το παραπάνω απόσπασμα, μπορεί να κάνω και λάθος. Σίγουρα, οι ιερείς πρέπει να προσέχουν και να μην "παίζουν" με τα Θεία, ούτε με τα ανθρώπινα, υπάρχουν αληθινά περιστατικά στο βιβλίο "Εμπειρίες απο την Θεία Λειτουργία" που δείχνουν την σοβαρότητα του μυστηρίου της Ιερωσύνης.

    Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ok! Οπότε αυτοδικαίως μπορεί και ο καθένας να Τον μιμείται, τουλάχιστον, σε αυτό!
    Εμένα δεν με αφορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση στο ανέβασμα τον σχολίων αλλά τα πιτσιρίκια μου μου έκαναν βίαιη έξωση για να δουν Kung Fu Panda.Ο Κ.Π. τα εξηγεί πολύ όμορφα.Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε ιερείς(κατά πάσα πιθανότητα ιερομόναχους) και έτσι είναι πιο "σκληρό".Δεν ξέρω τι πρόβλημα υπάρχει με την υπενθύμιση του τι υπάρχει στην μετά θάνατον ζωή.Η τιμωρία ή ο μισθός είναι υπαρκτά ασχέτως αν δεν είναι ο Θεός που σαν άλλος δικαστής τα μοιράζει αλλά εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας.
    Η αμαρτία χωρίς μετάνοια έχει επιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν θέλω να μπω σε συζήτηση θεολογικη-μεταφυσική.
    Αν το κείμενο απευθύνεται σε ιερείς-ιερομόναχους κλπ . είναι δυο φορές λάθος. Ενας φοβισμένος και ανελευθερος ιερέας θα μεταδωσει την φοβία του και την εξουσιαστική σχεση που έχει ο ιδιος με τον Θεο στον ποίμνιο.Σκεφτομαι γιατί να μετραμε ετσι την σχεση με τον θεο, δηλαδη την δυνατοτητα μας να σχετιζόμαστε με τους αλλους και τον κόσμο, με κριτηρια τιμωρίας και ανταμοιβώ και να μην μιλάμε για βαθμους και βαθεμα της χαρας. Γιατί να μην ειναι η χαρα και η ελευθερία της αγαπης του μετρο μας, αυτό που πρέπει να εξοικειωθούμε μαζί του και να είναι ο φόβος.
    Η λεξη "στοχαζεται"που χρησιμοποιηθηκε στο σχολιο του Κ.Π., δεν έχει καμία τύχη.
    Ο φοβισμένος άνθρωπος ΔΕΝ στοχαζεται. Βρίσκεται υπό το κρατος του ενστικτου του φοβου.

    Εχω μια ερωτηση: Ποτε γραφτηκε το κείμενο και πού;

    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον 3ο αιώνα στην Αλεξάνδρεια.

      Μάλλον δεν έχεις γνωρίσει πολλούς ιερείς.Ειδικά από αυτούς που δεν φοβούνται.

      Ο μόνος άνθρωπος που δεν έχει φόβο είναι ο τρελός.Κανείς άλλος.Ο φόβος δεν πρέπει να λογίζεται σαν τρόμος αλλά σαν δέος.


      Διαγραφή
    2. Ο χρόνος και ο τόπος εξηγούν πολλά. Το ότι χρησιμοποιούνται ακόμη τα ίδια σχήματα για να βοηθηθούν οι ιερείς στο έργο τους σήμερα, δύσκολα εξηγείται.

      Δεν είναι πολλοί μάλλον, για αυτό! Όπως συμβαίνει σε όλους τους χώρους.

      Ας αφήσουμε εξω τους λεγόμενους "τρελούς". Αλήθεια τι μπορεί να τρελάνει έναν άνθρωπο;

      Εγώ μιλάω για φόβο. Για το φοβο που εχουμε απο ενστικτο ολοι οι άνθρωποι και ειναι ορος επιβίωσης που σημαίνει ένα δίπλωμα στον εαυτό ενόψει επικείμενο κινδύνου. Η επικειμενη τιμωρία ειναι ενας τετοιος κινδυνος. Ο φόβος είναι ενα πολύ βαθύ συναίσθημα μαζί με αλλα 5 βασικά : χαρά, λυπη, εκπληξη, αηδία, θυμός.
      Το θέμα είναι γιατι η θρησκευτική ρητορική να επενδύει σε αυτό ακριβως και όχι σε άλλα;

      Διαγραφή
    3. Κάνεις λάθος.Μπορείς να ανατρέξεις σε οποιοδήποτε Πατέρα της Εκκλησίας και θα δεις ότι κύρια αναφορά είναι η χαρά.

      Και αν δεν φοβόμαστε την απώλεια της ψυχής,που είναι το μόνο για το οποίο αξίζει να φοβηθούμε,γιατί θα φοβηθούμε;

      Διαγραφή
    4. Ο Θεός είναι αγάπη αλλά η αγάπη δεν είναι Θεός.

      Συνήθως αυτό το λάθος κάνουμε και τα ερμηνεύουμε όλα υπό το πρίσμα της αγάπης.
      Ο Θεός, όμως, είναι και δικαιοσύνη, είναι και τιμωρία. Έχουμε στις πράξεις των Αποστόλων το παράδειγμα του Ανανία και της Σαπφείρας, έχουμε τον θάνατο του Αρείου, και συνεχίζονται τα παραδείγματα μέχρι σήμερα.

      Τόσο μεγάλο φόβο προς τις εντολές έχει αυτός που δεν θέλει να αφήσει τα πάθη του
      π. Βασίλειος

      Διαγραφή

  6. Ας αποκτήσει λοιπόν η ορθοξοξη εκκλησία τον δικό της Ευαγγελικό λόγο και ας αποτινάξει επιτελους τα αυγουστίνεια -τιμωρητικά δόγματα στα οποία είναι δεσμευμένη από τότε και που με τοσο ζηλο καλλιέργησε όλη την σκοταδιστική περίοδο του 20ου αιώνα, μέσα από εκκλησιαστικές οργανώσεις, θεολογικά κηρύγματα, κατηχητικά σχολεία κλπ.

    Για να κερδισεις την ψυχή σου πρέπει να την χάσεις.
    Ο Θεός είναι ένας Μέγας Τρελός για την ανθρωπινη λογική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν είναι από τον Αυγουστίνο.Η έννοια της τιμωρίας υπάρχει και στο Ευαγγέλιο.Τι θα κάνουμε τώρα;Θα αλλάξουμε και αυτά που είπε ο Χριστός,επειδή έτσι θέλουν οι "γιανναρικοί";
      Παρεκκλησιαστικές είναι οι οργανώσεις,όχι εκκλησιαστικές.
      Και για τη κάμινο του πυρός όπου οι άνθρωποι θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους,είπε ο Χριστός.

      Διαγραφή
    2. Αναφέρθηκα στην παράδοση στην οποία εγγραφονται αυτές οι απόψεις. Παράδοση πολύ ισχυρή και κυρίαρχη στην δύση με ανυπολόγιστες διαδρομές και επιρροές στην ηθική, την πολιτική και την οντολογία.

      Προσωπικά δεν ανήκω σε καμία εκκλησιαδτική ή παραεκκλησιαστική τάσηβή ομαδοποίηση, υπό το όνομα κάποιου.
      Διατηρώ οσο μου επιτρεπουν οι δυνάμεις μου και τα δεδομένα της ζωής μου την δυνατότητα μου να σκέφτομαι μόνη μου, και τα όσα είπε ο Χριστός και τις σχετικές ερμηνείες και τον θάνατο και την ζωή και την κόλαση και τον παράδεισο.

      Τα πράγματα, π. Κώστα, θα μείνουν έτσι ακριβώς όπως είναι για όσο καιρό έχουμε ευχέρεια απαντήσεων. Δηλαδή για πολύ καιρό, μπορεί και για πάντα...

      Διαγραφή

H δυσκολία

  Να σε δεχτεί ο Χριστός είναι εύκολο. Ο Χριστός όλους τους δέχεται. Όλους τους περιμένει. Πολλές φορές όχι μόνο τους περιμένει αλλά τους πλ...