Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Η μνημόνευση των κεκοιμημένων-Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

                           
Ρωτάτε,γιατί μνημονεύουμε τους "κεκοιμημένους".
Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την αγία μας Εκκλησία.Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και πνευματοφόρους πατέρες μας.Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σ'όλους τους χριστιανικούς αιώνες,από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα.Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι μας θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει.Γιατί;Γιατί;Γιατί;...Ξέρετε τι του χρειάζεται;Να του δώσετε,με την ακράδαντη πίστη σας,ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε έτσι να σωπάσει!


Όσο για εκείνον τον φιλοτάραχο,που ολο τέτοια θέματα σκαλίζει,πέστε του θαρρετά:Άκου ανόητε!Οι νεκροί ζουν.Και η επικοινωνία μας μαζί τους δεν έχει διακοπεί.Δεν προσευχόμαστε αδιάκριτα για όλους τους ζωντανούς αδελφούς μας  χριστιανούς,ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους;Ε,λοιπόν,έτσι προσευχόμαστε και για όλους τους "κεκοιμημένους",ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν-κάτι άγνωστο σ'εμάς-με τους δικαίους ή με τους αδίκους.Η προσευχή μας γι'αυτούς είναι εκδήλωση της χριστιανικής μας αγάπης.Πριν από την τελική Κρίση,όσο ακόμα δεν έχουν χωριστεί τα "πρόβατα" από τα "ερίφια"(Ματθ. 25:33),όλοι οι πιστοί,ζωντανοί και "κεκοιμημένοι",αποτελούμε μια Εκκλησία.Και όλοι,ως μέλη του Σώματος του Χριστού,επικοινωνούμε αγαπητικά.Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!
"Σε τι τους ωφελούν οι προσευχές μας,αφού έχει ήδη αποφασιστεί η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση;",αναρωτιέστε.Αλλά μέχρι τη γενική Κρίση,ο κολασμός μιας ψυχής δεν είναι οριστικά αποφασισμένος.Ώσπου να αποφανθεί τότε τελεσίδικα ο μόνος Κριτής,κανέναν δεν μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά καταδικασμένο.Γι'αυτό ενισχυμένοι από την ελπίδα στην άπειρη ευσπλαχνία του Θεού,προσευχόμαστε σ'Αυτόν να ελεήσει ακόμα κι εκείνους που πέθαναν μέσα στην ασέβεια.
"Επιτρέπεται η μνημόνευση των αλλοπίστων:".
Όχι.Η αγία Εκκλησία μας δεν τους γνωρίζει,αφού δεν έγιναν ποτέ μέλη της,και γι'αυτό δεν τους μνημονεύει.Βέβαια,προσεύχεται γενικά για την επιστροφή εκείνων που είναι ακόμη ζωντανοί.Μπορούμε,πάντως,στην ατομική μας προσευχή να παρακαλάμε το Θεό για τη σωτηρία επώνυμων,συγγενών και γνωστών,αλλοπίστων.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου,Χειραγωγία στην πνευματική ζωή,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου 

4 σχόλια:

  1. Παπά-Κώστα, κρατάω και αναδυκνείω το πολύ σημαντικό,

    "Επιτρέπεται η μνημόνευση των αλλοπίστων:".
    Όχι....

    Γιατί τώρα τελευταία γίνεται πολύς λόγος γιά Δυτικούς "Χριστιανούς", εν όψει της μεγάλης Συνόδου....

    Είμαι σίγουρος, ότι περίμενες νά το κάνω focused on....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η "μεγάλη Σύνοδος" όσο πάει και μικραίνει.Ήδη το Πατριαρχεί Γεωργίας απέρριψε ένα κείμενο και εξέφρασε επιφυλάξεις για κάμποσα ακόμα.Μέχρι και Μητροπολίτες από Ελλάδα αντιδρούν επισήμως.

      Χριστιανοί μπορεί να είναι εφ'όσον πιστεύουν στο Χριστό(όπως πιστεύουν) όχι όμως Εκκλησία.Και αφού δεν είναι Εκκλησία δεν μπορούμε να έχουμε σχέση μαζί τους στη Λειτουργική ζωή.

      Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε!

      Διαγραφή
  2. Όχι, Παπά-Κώστα, είναι ξεκάθαρος ο ορισμός τού Χριστιανού από τον Άγιο Ιωάννη τής Κλίμακας.
    ""Χριστιανός εστί η μίμησης Τού Χριστού, όσο είναι δυνατόν κατά τον άνθρωπο, λόγοις και έργοις καί εις την έννοια Της Αγιας Τριάδος,πιστεύει ορθά καί αλάνθαστα..." Κλίμακα Αγίου Ιωάννου σελ 39.

    Άρα οι βλάσφημοι πού ανήκουν σέ αιρέσεις δεν πιστεύουν ορθά, και δεν λογίζονται Χριστιανοί.

    Καί ξέρεις είναι καλύτερα νά χρησιμοποιούμε την γλώσσα των Πατέρων καί νά τούς ονομάζουμε αιρετικούς καί εκτός τού Αγίου Πνεύματος, μήπως καί τους κεντρίσουμε τό ενδιαφέρον καί ξυπνήσουν καί ψάξουν περισσότερο καί επανέλθουν στην Αγία Εκκλησία, παρά νά τούς λιβανίζουμε "Χριστιανούς", και νά τους καθησυχάζουμε στην πλάνη τους επαναπαυόμενους. Έχουν μεγάλη ευθύνη όσοι τούς αναγνωρίζουν Χριστιανούς, διότι τούς εμποδίζουν στην ένταξη στην Αγία Εκκλησία.
    Γιά σκέψου Θεολογικός διάλογος μέ αιρετικούς. "Είσαστε εκτός Αγίας Εκκλησίας, είσαστε αιρετικοί, είσαστε πλανεμένοι, γιαυτό καί γιαυτό καί γιαυτό τό λόγο....
    Ούτε 5 λεπτά χρόνος, καί σήμερα φτάσαμε 70 χρόνια "θεολογικοί" διάλογοι καί μηδέν στο πηλίκο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι,είχα στο μυαλό πιο θρησκειολογικό ορισμό.Δίκιο έχεις.

      Ο μόνος διάλογος που μπορεί να γίνει είναι σε επίπεδο κοινωνικό.Δηλαδή να υπάρχει μια κάποια συνεννόηση και να μην σκοτωνόμαστε όταν συνυπάρχουμε στους ίδιους χώρους.Θεολογικά τι διάλογο να κάνεις;Υπάρχουν οι διδασκαλίες των Πατέρων.Ειδικά οι Παπικοί οι οποίοι τους γνωρίζουν τους Πατέρες.Ποια 70 χρόνια.Χίλια χρόνια πάνε από το Σχίσμα.

      Διαγραφή

Στο δικαστήριο

  Ο Χριστός συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται, δικάζεται και τελικά σταυρώνεται χωρίς πραγματική αιτία νομική. Ένας αθώος, ο μόνος αθώ...